Παίζοντας στον κήπο του Μιρό

Μια φορά κι έναν καιρό, 

τα παιδάκια μας κι εγώ (η Κουκουβάγια) 

παιχνίδι παίξαμε τρελό, 

μες στον κήπο του Μιρό!!!

Αλλά ας τα πάρουμε τα γεγονότα με την σειρά!

Αφού όλα τα σχολεία έμαθαν για την εξαφάνιση του Κότσυφα ,αποφάσισαν να αρχίσουν τις έρευνες για την εύρεσή του...Λένε πως πολλές φορές την αλήθεια την βρίσκει κάποιος στα ξακουστά τα παραμύθια...Από κει έγινε και η δική μας αρχή με έναν τρόπο μαγικό...Η Φρικαντέλα η μάγισσα που κατοικεί στο 5ο Νηπιαγωγείο της Δράμας,έστειλε την ξαδέρφη της την Μπιρμπίλω στο νηπιαγωγείο μας να φέρει στοιχεία που θα μας οδηγήσουν στον Κότσυφα...

Με γρίφους και ψάξιμο στην τάξη μας σαν ένα κυνήγι θησαυρού

βρεθήκαμε μπροστά σε μια εικόνα

Τι να ήταν αυτό άραγε; 

Ανακαλύψαμε πως ήταν ένα κομμάτι από μια εικόνα, ένα έργο ζωγραφικής...

Ανακαλύψαμε στην συνέχεια ότι είναι έργο του Ισπανού ζωγράφου Χουάν (ή Ζουάν στα καταλανικά) Μιρό που λέγεται "Κήπος"

Σχολιάσαμε τον πίνακα, μαντέψαμε τον τίτλο του,είδαμε ένα βιντεάκι γι' αυτόν

και φτιάξαμε μια ιστορία...

"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα χωράφι.Μέσα στο χωράφι μεγάλωναν φυτά και λουλούδια.Μια μέρα όταν βγήκε ο ήλιος ήρθε ένα πουλί με μεγάλο λαιμό και μεγάλο μάτι και μεγάλα πόδια και κοιλιά.Το λέγανε Μακρυλαίμη και και περπατούσε στο χωράφι. Μετά ήρθε ένα άλλο πουλί, πιο μικρό που είχε λοφίο και το σώμα του είχε σχήματα και το λέγανε Χαρούμενη γιατί ήταν κορίτσι.Μετά ήρθε ένα σκουλήκι με ροζ τρίγωνο πρόσωπο που το έλεγαν Ρόζα. Μετά ήρθε ένα άλλο άσπρο πουλί με κόκκινο μάτι που το λέγανε Ασπρούλα. Στον ουρανό πετούσε και ένα άλλο πουλί που το λέγανε Πολύχρωμο.Παίζανε και μιλούσαν και ήταν φίλοι για πάντα.Ζούσαν καλά και μεις καλύτερα..."

Τι έπρεπε να κάνουμε όμως με αυτόν τον πίνακα; Πάλι η Μπιρμπίλω σε συνεννόηση με την Φρικαντέλα μίλησαν  και με τα άλλα σχολεία που είχαν τα υπόλοιπα κομμάτια του πίνακα και φτιάξαμε ένα ομαδικό παζλ on line.

Στη συνέχεια μια και ο τίτλος του προγράμματος περιέχει τη λέξη painting= ζωγραφική παίξαμε με τον κήπο και τον ζωγράφο όλα τα σχολεία μαζί ένα ωραίο παιχνίδι ανακάλυψης και μάθησης...

Μοιραστήκαμε αρμοδιότητες (άλλο σχολείο ασχολήθηκε με την βιογραφία του ζωγράφου, άλλο με την τεχνική του, άλλο με το περιεχόμενο του πίνακα,κ.λ.π.)και μοιραστήκαμε τις γνώσεις μας...
Εμείς είχαμε αναλάβει να βρούμε και να παρουσιάσουμε και άλλα έργα του Μιρό.Ψάξαμε λοιπόν στο διαδίκτυο με τον ασφαλή τρόπο που έχουμε μάθει και βρήκαμε πολλά ,πάρα πολλά έργα και ζωγραφικά και γλυπτά και κεραμικά...

Μελετήσαμε όμως και την τεχνική του ζωγράφου γιατί μας άρεσαν πολύ τα έργα του

Στη συνέχεια αντιγράψαμε τον "Κήπο" με τον δικό μας τρόπο

και τον αναπαραστήσαμε με πηλό στα πλαίσια της επόμενης συνεργατικής δράσης.

Το ίδιο έκαναν και οι φίλοι μας από τα άλλα σχολεία με διαφορετικούς όμως τρόπους...Όλες αυτές τις δημιουργίες τις "εκθέσαμε" σε ένα ψηφιακό μουσείο.

Μας ενθουσίασε αυτός ο κήπος και αυτός ο ζωγράφος...Φτιάξαμε και άλλα έργα (προσωπογραφίες,αμυγδαλιά) με την τεχνική του...Ήταν μεγάλος σε ηλικία, όμως ζωγράφιζε σαν παιδί...Περάσαμε υπέροχα και αυτά που έφτιαξαν τα παιδάκια όλων των σχολείων είναι καταπληκτικά!!!!

Ακόμα όμως δεν έχω καταλάβει πώς θα μας οδηγήσει στον Κότσυφα...Είμαι περίεργη και ανυπόμονη για το επόμενο βήμα...Εσείς;;;


 

 

 

Ασφάλεια στο διαδίκτυο

Εδώ νηπιαγωγείο!!!Σας μιλά η Κουκουβάγια!Αυτή που αγαπάει να μαθαίνει και που της αρέσει να μοιράζεται τις γνώσεις και τις εμπειρίες της!

Πριν φύγουμε με τον φίλο μου τον Κότσυφα(Αχ!!!) από το σχολείο της Μεγάλης Βελανιδιάς υποσχεθήκαμε πως θα επικοινωνούμε με τους φίλους μας μέσω διαδικτύου...Πώς γίνεται όμως αυτή η επικοινωνία;Χωρίς κανόνες; Πώς πλοηγείται κανείς στο διαδίκτυο; Χωρίς όρια;Χωρίς ασφάλεια;

Αυτά ήταν κάποια ερωτήματα που θέσαμε με τις νηπιαγωγούς στα παιδάκια μας...Και ένα γεγονός μια μέρα που συνέβη σε εμένα την ώρα που παρακολουθούσα ένα βίντεο σχετικό με τον Υγροβιότοπο των Αλυκών Καλλονής,  μας έδωσε την αφορμή να βρούμε τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα...

Είπαμε πως το διαδίκτυο είναι ένας κόσμος μεγάλος, όπου όμως υπάρχουν κανόνες ,όπως αυτοί της τάξης μας για να λειτουργεί σωστά και με ασφάλεια...Παρακολουθήσαμε και ένα σχετικό βίντεο

και μετά "καταγράψαμε" τους κανόνες και ζωγραφίσαμε 

Όλοι οι φίλοι μας από τα άλλα σχολεία έκαναν το ίδιο και φτιάξαμε ένα βίντεο με όλες αυτές τις συμβουλές για να τις θυμόμαστε και να τις εφαρμόζουμε πάντα...Είναι η δράση μας για την Ημέρα ασφαλούς διαδικτύου 2021,στα πλαίσια του e-Twinning προγράμματός μας "European P.L.A.N."

 

Κλείνοντας φίλοι μας θα θέλαμε να σας προτείνουμε ακόμα δύο βίντεο που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ενημέρωση για την ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο

     

   

Καλή σας μέρα!!!

Αα ,όπως αλκυόνα, Αα όπως αμυγδαλιά,Αα όπως αγάπη!

 Φίλοι μας γεια σας!

Τις τελευταίες μέρες το γράμμα Αα είχε την τιμητική του...Αφορμή μας έδωσε η αμυγδαλιά του σχολείου μας που άνθισε και οι αλκυονίδες μέρες που προηγήθηκαν...

Βρήκαμε λέξεις από Αα

Μιλήσαμε για την αλκυόνα, και τις αλκυονίδες μέρες ...
Παρακολουθήσαμε τον μύθο της Αλκυόνης και ζωγραφίσαμε το "πριν" και το "μετά" της ιστορίας

Διασκευάσαμε τον μύθο με το δικό μας τρόπο...

Ακούσαμε το τραγούδι της αλκυόνας

Φτιάξαμε ένα ομαδικό κολάζ,

και μικρά αλκυονάκια που στέκονται στα κλαδιά του δέντρου μας

περιμένοντας ίσως να περάσουν τα κρύα του Φλεβάρη και να πετάξουν μακρυά...

Η αμυγδαλιά της αυλής μας ντύθηκε στα άσπρα και μας γέμισε χαρά...

Παρακολουθήσαμε τον μύθο της Φυλλίδας που μεταμόρφωσαν οι θεοί του Ολύμπου σε δέντρο (αμυγδαλιά) και τον ζωγραφίσαμε...

τον "ζωντανέψαμε" και στην αυλή είτε ως "Φυλλίδες",

είτε ως "Δημοφώντες"

Φτιάξαμε καδράκια

και μια μεγάλη αμυγδαλιά "του Μιρού"(!) όλοι μαζί,με την τεχνική πάλι του Χουάν Μιρό.

"Γράψαμε" μια ιστορία μέσα στο έργο μας

Η αμυγδαλιά και οι φίλοι της

Μια φορά κι  έναν καιρό ήταν μια αμυγδαλιά !Ζούσε σε έναν κήπο, μαζί με λουλούδια πολλά και πουλιά. Δύο πουλιά. Αλκυόνες.  Ήταν φίλοι.

Τα πουλιά πήγαν ένα ταξίδι. Σε ένα σχολείο μακριά. Μετά γύρισαν και στον δρόμο είδαν μια πεταλούδα και πολλούς δεινόσαυρους που κοιμούνταν. Τα πουλιά τους ξύπνησαν και κείνοι στην αρχή τα έδιωχναν αλλά μετά έγιναν φίλοι. Έπαιζαν παιχνίδια.

Τα πουλιά ξαναγύρισαν στην αμυγδαλιά που ήταν μόνη της και λυπημένη. Αλλά όταν γύρισαν  ήταν χαρούμενη. Ήταν χειμώνας και τα άλλα ζώα που ζούσαν εκεί ήταν στις φωλιές τους. Αυτά τα ζώα που δεν αντέχουν το κρύο: το φίδι, η αρκούδα , η χελώνα .Μετά ήρθε η άνοιξη  και το καλοκαίρι και βγήκαν από τις φωλιές τους και παίξανε.

Και ζούσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. 

και ζωγραφίσαμε τοποθετώντας και τον εαυτό μας μέσα στην ιστορία

Η αμυγδαλιά μας αρέσει και μας συγκινεί πάντα...Είναι η δύναμη της αγάπης και ο ερχομός της άνοιξης που κρύβει μέσα της ...Είναι η ελπίδα πως κάτι καλό θα γεννηθεί...Τραγούδια και ποιήματα γράφτηκαν γι' αυτή ...Σας αφιερώνουμε μια φράση για καλή πίστη,δύναμη και τι άλλο; Αγάπη!!!

Είπα στη μυγδαλιά:
«Αδερφή, μίλησέ μου για το Θεό»
κι η μυγδαλιά άνθησε

                                                        Νίκος Καζαντζάκης